Μεγάλη Πέμπτη Ἑσπέρας: Ὁ Χριστὸς ἁπλώνει τὰ χέρια Του στὸν Σταυρὸ γιὰ νὰ μᾶς σώσει

Ἀπόγευμα τῆς Μεγἀλης Πέμπτης καί βρισκόμαστε ἤδη στὴν καρδιὰ τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας. Μιᾶς Ἑβδομάδας, ἡ ὁποία ξεκίνησε μὲ ζητωκραυγὲς καὶ «ὡσαννὰ» πρὸς τὸν Χριστό, ἀλλὰ συνεχίζεται μὲ ἐντελῶς διαφορετικὸ τρόπο.

Αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι συνέλαβαν τὸν Χριστὸ καὶ τὸν ἀνέβασαν στὸν Σταυρὸ ἦταν ἄνθρωποι. Ἦταν κάποιοι ἀπὸ ἐμᾶς. Δυστυχῶς, μὲ τὶς πράξεις μας στερήσαμε ἀπὸ τὸν κόσμο τὴν παρουσία τοῦ Χριστοῦ στὴ ζωή μας, βγάλαμε τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν καθημερινότητά μας καὶ πετύχαμε νὰ κάνουμε τὸν κόσμο μας ἀπρόσωπο, χωρὶς ἀγάπη.

Ποιὰ εἶναι ἡ στάση τοῦ Χριστοῦ ἀπέναντι σὲ αὐτὴ τὴ συμπεριφορά μας;

Πῶς μᾶς ἀντιμετωπίζει;

Γιὰ νὰ καταλάβουμε, ἀδελφοί μου, πῶς μᾶς ἀντιμετωπίζει ἀρκεῖ νὰ δοῦμε μία εἰκόνα τῆς Σταυρώσεως: ὁ Χριστὸς ἐπάνω στὸν Σταυρὸ ἁπλώνει τὰ χέρια Του σὲ μιὰ κίνηση ἀγάπης. Προσπαθεῖ νὰ μᾶς ἀγκαλιάσει. Ποιούς; Ἐμᾶς ποὺ Τὸν σταυρώσαμε.

Τὸ αἶμα Του στάζει στὰ κρανία τοῦ Πρωτοπλάστων, τοῦ Ἀδὰμ καὶ τῆς Εὔας, τὰ ὁποῖα σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση βρίσκονταν κάτω ἀπὸ τὸν Σταυρό, ξεπλένοντας τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα. Τὸ αἷμα Του γεφυρώνει τὸ χάσμα ἀνάμεσα στὸν ἀποστάτη ἄνθρωπο καὶ τὸν Θεό.

Ἡ ἀγάπη Του πρὸς ὅλους μας εἶναι δεδομένη. Τὰ καρφιὰ μὲ τὰ ὁποῖα τὸν προσηλώσαμε στὸν Σταυρὸ δὲ θὰ Τὸν ἐμποδίσουν νὰ μᾶς σφίξει στὴν ἀγκαλιά Του καὶ νὰ μᾶς λυτρώσει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία.

Ἡ ἀγωνία τοῦ σταυρωμένου Χριστοῦ εἶναι πῶς θὰ βοηθήσει τὸ Πλάσμα Του, πῶς θὰ σώσει τὸν ἄνθρωπο.

Γι᾿ αὐτὸ ὑποφέρει!

Θὰ δεχθοῦμε τὴ Θυσία Του ἄραγε; Θὰ Τὸν πλησιάσουμε; Θὰ δεχθοῦμε τὴν ἀγκαλιά Του; Θὰ πιάσουμε τὸ χέρι ποὺ ἁπλώνει πρὸς ἐμᾶς;

Ἀμήν! Γένοιτο!

+ Ο ΚΩΟΥ ΚΑΙ ΝΙΣΥΡΟΥ ΝΑΘΑΝΑΗΛ